NAAR DE WIJDE WORMER (28-6-2019)
Ik had bijna twintig mensen aangeschreven en gelukkig kwamen er maar acht opda-gen. In de mail had ik de boel al ontmoedigd: kom niet allemaal anders wordt de sliert te lang en wie wil dat? Toch miste ik vooral Hilde, Matti, Ina, Joost (een vrouw) en Herman. Maar wie waren er wel? Er was één debutante, de zevenenzeventigste, in het kielzog van Marja. Ze heette Alice (Wiesman), op zijn Frans uitgesproken, en trac-teerde mij op yoghurtijs. De andere vertrouwde verdachten waren Francine, Tonja, Patricia, Sjerry & Jan.
We verzamelden op eigen rijwielen bij de pont naar NDSM. Aangekomen op de werf dronken we eerst koffie op het terras van Broodzaak. Want horeca zouden we voorlopig niet zien. We slalommen door Amsterdam-Noord naar recreatiegebied Het Twiske. Het is een prachtige dag, bijna juli, maar we hebben het gebied voor ons zelf.
Er wandelen allen wat honden met aangelijnde bejaarden. We fietsen langs de Stoo-tersplas maar niemand voelt aandrang om er al in te springen. Ons kompas staat op Jisp, waar Meewind gek genoeg nog nooit aanlegde. Alle dorpen eromheen – denk aan Knollendam, Spijkerboor, Haaldersbroek en Graftdijk – befietsten wij vele malen, maar in Jisp kwamen wij nooit.
En ook dit keer ging Jisp onze neus voorbij. Want plotsklaps herinnerde Tonja zich dat haar broer en reumatoloog André, bekend uit het Wellingkoor, niet ver kon zijn. Die woonde op de Noorderweg in Wijde Wormer en die waren wij laatst nog overgestoken. Had ze dat niet eerder kunnen zeggen? Nee, ze was er alleen wel eens ’s nachts geweest. Wij keerden op onze schreden terug. André was thuis en had bier en water, een schitterende tuin met atelier, god in Frankrijk. Niks kale polder, het leek wel alsof we in een groot bos waren. De hortensia in volle bloei, om van de digitalis nog te zwijgen. En de wc was ook al zo bijzonder. Ik houd op.
André wist niet dat ik Francine al gezegd dat we niet gingen lunchen bij Mario in Neck, dat lag te veel buiten de route, toen hij opperde: Moeten julie niet eens lekker gaan lunchen bij de Italiaan in Neck? Nou, daar was iedereen helemaal klaar voor.
André reserveerde een schaduwplek op het terras en we fietsten Meewind 167 uit, richting het treurige slaapstadje Purmerend. De lunch bij La Storia – ik zal hem niet en détail beschrijven – scroppino, kreeft, amuses, truffels, dat werk – was hemels en ook nog betaalbaar. Van Vrouwenverdriet, Nauerna en de nieuwe kunsthal bij de Artillerie Inrichtingen zou niets meer komen. We moesten om vijf uur weer in Am-sterdam zijn dus waren wij voor de terugweg min of meer veroordeeld tot de heenweg, een doodzonde in de Meewindfilosofie.
Ik probeerde nog maar wat te improviseren rond Het Twiske. En er moest gestemd worden over wel of niet zwemmen, waarbij de Brabo’s Ton en Tries aan het kortste eind van de badlakens trokken. Ter compensatie beloofde ik ijs in Landsmeer. Door de rand van het Ilperveld en langs het Noordhollandsch-Kanaal reden wij terug naar de Tolhuistuin tegenover Amsterdam Centraal. Patricia pakte de sluis in plaats van de pont en ging mantelzorgen in Laarbeek.
Route Meewind 167 op vrijdag 28 juni 2019
Centraal-NDSM-Tuindorp Oostzaan-Kadoelen-Het Twiske-Wijde Wormer-Neck-Purmerland-Het Twiske-Landsmeer-Ilperveld-Amsterdam-Noord (29 km, peanuts).