NAAR DE NOORD-LIMBURGSE MAAS
20, 21 en 22 augustus 2024
Met in de hoofd – en bijrollen: Tonja & Martijn, Dorien & Marijke, Rogeria & Hein,
Jan & Patricia en debutante Loeky Olthuis
Groot zijn de stukken Nederland waar Meewind nooit gefietst heeft niet meer. Maar Noord-Limburg was nog zo’n moot. Vanuit Oss kwamen we tot Boxmeer (MW 165), vanuit Nijmegen tot Plasmolen (MW 87), vanuit Deurne tot Helenaveen (MW150) en vanuit Roermond tot Roggel (MW 182), maar Gennep, Venray en Venlo bereikten we nooit. Dus gooiden we dit keer de netten uit rond de Heerlijkheid Arcen. Arcen ligt hoog op de rechter Maasoever en sinds het Wener Congres op een kanonschot afstand van de Pruisische grens.
Daar, bijkans op die grens, logeerde Rogeria in Willems’ fietsvriendenstulpje. Arcen ligt ook nog eens ingeklemd tussen een bierproeverij in het noorden en een bitterproeverij in het zuiden. Ik kende tot nu toe alleen de nierproeverij. De historie van Arcen en zijn kasteel laat zich in vijf woorden samenvatten: overstromingen, pestilentieën, branden, oorlogen en plunderingen. Met dank vooral aan de Noormannen, de Spanjolen, de Fransozen, Belgen en Pruisen. De arcadische omgeving van Arcen In luttele steekwoorden: zandverstuivingen, broek- en schandebossen, maasduinen, kommen & vennen, meanders & lege beddingen, smokkelpaden, voet- en fietsveren. Mij dunkt, het kader is geschetst.
Dag 1
Arcen – Lottum – Lomm – Voort – Ravensvennen – Duitse grens (Im Rehpark) – Arcen
18,6 km
Van drie kanten werd Arcen aangereden: Tonja en Martijn waren al in zwemparadijs Brabant en kwamen vanuit Eindhoven. Hein, die Loeky en Rogeria meevoerde, koos voor een rondje Duitsland. En Jan met Patricia, Marijke en Dorien in zijn oude Mégane trakteerde op de Willem Alexanderbrug en het Land van Maas en Waal. Ontvangst op het terras van Hotel De Maasparel met koffie en vlaaipunt. Daarna e-bikes halen bij Lemmen Tweewielers in de Koestraat. Rogeria opteerde voor een lichtere stadfiets vanwege gekwetste armpezen.
Ik demonstreerde voor de debutanten dat je bij e-bikes nooit tegelijkertijd de linker en rechter rem hard moest aantrekken en tuimelde daarbij zijdelings in een weldadige plantenbak. Niets verhinderde ons nog om de eerste dagtocht aan te vangen. Ons ANWB- arrangement Noordlimburgse Maas voorzag in één gratis overtochtje met het snelle voetveertje naar Lottum. Marijke haalde nog kaartjes in het hotel. Omdat we wat te laat waren vertrokken en een harde lunchafspraak hadden staan, moest ik een rondje door rozendorp Lottum skippen. We staken – nu met een autopont – de Maas weer over en reden over de rechter/oosteroever zuidwaarts naar Lomm. Na nog geen drie kilometer raakten we elkaar al kwijt in lelijke nieuwbouwstraatjes. Aansluiten s.v.p., of zelf de knooppunten in de gaten houden. Knooppunten heb je rond Arcen in alle kleuren en maten: grote, kleine, groene, bruine, Duitse en niet meer geldige, kom daar nog maar uit. Groot en groen, dan ging het goed. Bij Voort steken we de rijksstraatweg naar Venlo over, door schandebossen rijden we langs de Ravensvennen naar Bauerncafé Jacobs, net over de Duitse grens aan de weg naar Straelen. Lunch in de zon en in de tuin. Denk hier aan preisoep met pils, Strammer Max (3 eieren) met Sekt en wafels met Schorle. Op een Duitse smokkelweg naar het noorden rijdt de douane ons tegemoet, op zoek naar grensover-schrijdend gedrag. Voor Meewind geldt wat voor het ITA geldt: het geleverde product is van hoog niveau, maar de cultuuromslag is nooit gemaakt en Mr. Meewind is als Ivo van Hove verantwoordelijk voor een onveilige atmosfeer. Hij eist dat er te snel wordt gefietst, te ver, te lang, te weinig met meewind, te strak afgestelde remmen, te scherpe hellingen op wrakke karretjes. Deze muis krijgt zeker nog een staartje. Door loofbos en bloeiende hei bereiken we vrij snel onze eindbestemmingDe IJsvogel, waar molenaar en jeneverstoker samenspannen. Er is geen tijd voor de workshop likeur stoken, maar aan borrelpraat ontbreekt het niet. We zien hoe de raderen van de romantische watermolen door de Lingsforterbeek slaan en proeven korenwijnen, bierenbitters, elskes, dropkes, kwakskes, stumpertjes, stroopklokjes en andere sjandoedels. Wie wil er niet gelagerd worden op houten vaten? Om zeven uur nuttigen we op het terras van de Maasparel ons driegangenmenu: carpaccio of mosterdsoep, schnitzel of baars, passievruchtenparfait of café glacé, het dualisme van de spotgoedkope voordeelutijes.
Dag 2
Arcen – Veld – De Hamert – Maasduinen – Wellerlooi – Knikkerdorp – Well –
Blitterswijck – Ooyen – Broekhuizervorst – Broekhuizen – Brouwerij Hertog Jan - Arcen
Woensdag is Arcen in het hoogseizzoen sfeermarkt en braderie ineen. Gelukkig begint
die pas om twaalf uur en helaas eindigt hij pas om negen uur. Vandaag fietsen we noordwaarts naar Nationaal Park De Maasduinen om vanuit Well eerst rechts- en dan linksmazig terug te keren naar de hel van Arcen. Koffie is er nergens op woensdag.
Niet bij de Jachthut, niet in Wellerlooi, noch in Tuindorp, Knikkerdorp of Papenbeek en ook niet meer bij ooit gerenomeerde restaurants als De Hamert en Brienen aan de Maas. Bij het
Pikmeeuwenwater betreden wij de Maasduinen, een langgerekt wonderschoon natuur-gebied tussen de Maas en de Duite grens. Tijdens een stop kan je er ook wateren en een boterham eten. Koffie vinden we pas bij een BP Tankstation aan de rotonde bij Well, waar
je ook je kleren en je auto kunt wassen. In Well rijden we langs het kasteel naar de Maas. Tussen de Geijsselberg en de rivier door bereiken we het veertje van Wellerlooi naar Blitterswijck. Aan de overkant kunnen we lunchen op het terras, pal aan de Maas, van het veerhuys van tante Jet, dat al sinds jaar en dag van geen sluiting wil weten. Het regent even, maar wij zitten overdekt. We fietsen verder met de Maas nu links naar kasteel Ooijen, sinds de 17de eeuw meer een boerderij en tegenwoordig ook recreatiepark. Een lange brug voert
ons over een voormalige Maasbedding en ook hier zien we rivierduincomplexen met hier en daar broekbosjes. En dan zijn we in Broekhuizenvorst waar Joost Nuisl ooit zijn “Ik ben blij dat ik je niet vergeten ben” schreef. We nemen het veer naar Arcen, maar gaan eerst in de uiterwaarden bieren proeven in de lommerrijke tuin tegenover de brouwerij van Hertog Jan. Ieder krijgt zijn eigen plankje met Pilsener, Weizener, Lentebock. Tripel en Grand Prestige.
Nu kunnen we Arcen aan waar de orgie van marktstalletjes, kinderspelletjes, clowns, dweilorkesten en standwerkers nog lang niet is uitgewoed. Op het terras van De Maasparel
staat de luidspreker van de Schlagerzanger zo hard, dat we niet eens kunnen bestellen wat
we willen drinken. We wijken uit naar de concurrent. Geluk bij ongeluk. Heerlijke runder-stoof bij Alt Arce op een terras hoog boven de Maas met ondergaande zon.
Dag 3
Er wordt niet meer gefietst, want de fraaie routes in de directe omgeving zijn op. In plaats daarvan een keuzemenu: 1. Drie bedevaartplaatsen (Xanten, Goch en Kevelaer). 2. Met de Filia Mosae over de Maas naar de sluis van Belfeld en terug. 3. Shoppen in Venlo City met Maasboulevard en bezoek met tomaten aan Huize Wilders, 4. Fietsen vanuit oorlogs-museum Overloon. 5. Kasteeltuinen Arcen. De kasteeltuinen winnen glansrijk. En terecht. Ideaal weer, je kunt er uren met of zonder gidsen kuieren, overal zitten, idiote souvenirs kopen in de orangerie en eten in een koetshuis, riddertent, bergpaviljoen of bar. Kom zelfnaar Arcen voor de aaiweiden, patiotuinen, grasduinen, bloemenlinten, rotsvalleien, rosariums, bamboebossen, watercypressen en tiendschuren en nog zo veel meer. Je moet
het echt zelf zien, horen, voelen en ruiken, vooral het in de mist gehulde bewegingskunst-
werk. Er zijn ook pauwen, kanaries en karpers, Japanse, mediterrane, middeleeuwse en Italiaanse tuinen. Meer reclame maak ik niet. Mooier dahlia’s, vroeger de fleur van het grauw, zag ik nergens. En zo vroeg al.
We moeten weer op huis aan, eerst weer tanken bij BP Well. Onze auto doet voor Marijke eerst een nostalgierondje Gennep. Daarna steken we door naar het Lexkesveer onder aan de Wageningse berg om via de A12 en de A2 voor zessen in Amsterdam af te meren. Hein ging nog goedkoop tanken in Duitsland, hoorde ik.
Scherderscore
Dag 1 fiets 18,6
Dag 2 fiets 27,5
Totaal fiets 46,1
Dag 3 benenwagen 8000 stappen
Auto A’dam – Arcen v.v. 330 km
Volgend jaar weer?
Na je tachtigste worden je zekerheden nog weer kleiner. De vraag: “Zal er volgend jaar
opnieuw een Meewind zijn?” wordt steeds prangender. Het is een vraag die de goede sfeer bederft, want ook dit jaar weer hebben tientallen Amsterdamse bejaarden met plezier rondgefietst door estuaria, over Waddeneilanden en langs morsdode rivierarmen. Zo mooi! En geen ongelukken. Maar we mogen de ogen niet sluiten voor de keerzijde. Er worden steeds vaker schitterende routes uitgezet, waar geen belangstelling voor is. Steeds vaker komt het voor dat geboekte kamers niet bezet worden. Dat je dagen aan de telefoon moet zitten om twee mensen mee te krijgen naar schitterende eilanden, klopt niet. Wat ik leuk vind is nieuwe routes uitdokteren. Wat ik steeds vervelender vind is de logistiek erom heen.
Een nieuw mogelijk model is: We fietsen in juli/augustus 2025 vier, vijf of zes weken het Pieterspad. Ik kom tijdig, in april, met een aanbieding. In periode X rijden we vanuit hotels Y traject Z. Voor elke week (drie dagen) kunnen max zes personen intekenen. Eind mei weten we wat er lukt en wat we moeten afblazen. Zoiets? Laat maar horen
Comments