MANSHOOG VINGERHOEDSKRUID, WIEKSTANDEN EN GOULASHKROKETTEN (10-7-2019)
In het vorige Meewindverslag schreef ik over klapstoeltjes haaks op de rails. Dat moet ik even rechtzetten. Niet de stoeltjes, maar de bewering. Want het klopt niet. Normaal zit je in een trein haaks op rails. In de sprinter zaten we haaks op de bielzen. We ke-ken niet in de rijrichting of achteruit, maar naar elkaar en – zonder onze hoofden te hoeven draaien, dus frontaal – naar de landschappen opzij van de voortjagende trein.
Voor de rest gaat alles goed met mij. Nu snel naar Meewind 169.
Mijn blik dwaalde over de kaart en ik dacht: waarom zouden we niet eens wat rond gaan dolen in plaatsen die op ‘-en’ eindigen. Dan denk je al gauw aan Vaassen, Nier-sen, Schaveren, Tongeren en Vierhouten. De oostkant van de Veluwe, tussen Apel-doorn en Zwolle. Stuwwallen, sprengen en grafheuvels. We waren met weinigen dit keer. Twee auto’s waren meer dan genoeg. Hilde reed met Jan en Patricia mee en Joost met Jan en Sjerry. Over de A1 en de A50 naar De Weert Rijwielen in Emst.
Prima fietsen, geen idiote prijzen, geen gedoe met borgsommen en paspoorten. Ge-woon fiets pakken en wegrijden.
Eerst naar Vaassen. Marjolijn, de zus van Mr. Meewind, voegde zich op haar eigen fiets bij de groep en gidste ons voor koffie naar de Korenmolen in Vaassen. Zij woonde daar ooit even, nu in Epe. De warme appeltaart had hier de vorm van een doos met deksel. Heerlijk. Of we de molen wilde bezichtigen. Een aantal Meewinders was daar wel voor te porren. Ze kregen les in zelfsmerende houtsoorten en in wat wiekstanden, zoals de vreugde-, rouw- en feeststand, wie kent ze niet?
Het werd nu wel tijd om wat te gaan fietsen. Langs kasteel Cannenburch en een spreng, die molens aandrijft en water levert voor wasserijen, rijden we naar het buurtschap Niersen, bekend van zijn grafheuvel uit de late nieuwe steentijd, zeg maar 2500 jaar v. Chr.
Het wemelt tussen Niersen en Epe van de grafheuvels, maar dat laten we verder rusten. We rijden noordwaarts naar Gortel, opnieuw een buurtschapje van niks, maar dan wel een beschermd dorpsgezicht met een reformatorisch schooltje uit 1889 dat Het Mosterdzaadje heet. En dan rijden we naar Vierhouten over een van de mooiste wegen van ons land.
Alles slingert en kronkelt hier, de zeven versnellingen komen goed van pas. Je bent omgeven door bossen waar je onderdoor kunt kijken, met beuken zonder rechte stam en fietst tussen bijna manshoog wit, hardroze en lichtpaars vingerhoedskruid, een bijkans hallucine-rende ervaring. Dan ben je toe aan bejaardengetto Tante Sjaan, bekend om zijn intieme huiskamergevoel, waar ze daarenboven naast wraps en goulashkroketten de grootste boerenomeletten ter wereld opdissen. Het gaat regenen, we verhuizen naar een serre met glazen dak.
Het blijft regenen, maar we moeten door. Noordoostwaarts, over de Tongerenseweg, geen tijd voor Het Verscholen Dorp met de honderd onderduikers, door het landgoed Welna. Afscheid van zus Marjolijn. Zij fietst naar haar huis in Epe, maar wij buigen af naar Wissel om via de Veldkampweg en de Woesterbergweg terug te keren naar Emst.
Omdat het weer harder gaat regenen, schuilen we voor thee bij eetboerderij De Veluwse Wagen, waar alle vensterbanken vergeven zijn van de witte kippen. Kipschnitzel, kipsaté, kipshoarma, kipstoofpot en kippannenkoek, ik krijg er kippenvel van. Op de terugweg, in een buitenwijk van Amersfoort, trakeert Patricia zichzelf op een elektrische step, die 35 km kan en derhalve een kenteken behoeft.
Meewind 169 op 10 juli 2019
Fietsers: Hilde, Joost, Marjolijn, Sjerry & Jan en Patricia & Jan.
Route: Emst, Niersen, Gortel, Vierhouten, Tongeren, Wissel, Schaveren (30 km.).
Comments