RETOURTJE SCHIEDAM (16-8-2019)
Eerst even Meewind 170 naar Dinkelland afhechten, een kleine zonde opbiechten.
Bij thuiskomst lag er een vette prent op de deurmat. Volgens de landraad van de landkring graafschap Bentheim heb ik op 18 augustus om 15.06 uur in de Grensstraat in Grasdorp 69 km gereden waar ik 50 mocht. Dat was tijdens een voorverkenning. Deze lichte overtreding kost 35 euro. Ontkennen help niet. Er zitten drie foto’s bij. Het kenteken, de auto in zijn geheel en een close up van de sympathieke chauffeur. Die herinnert zich ook nog dat hij geknipt werd. Het was alleen formeel in de be-bouwde kom. We reden door een bos op zoek naar de mooiste fietspaden. Maar uitvluchten helpen niet. Kassa. En nu snel naar de volgende tocht.
Veel Meewinden pakken – door allerlei oorzaken (oude kaarten, weersveranderingen, gesloten horeca, vertragingen) – anders uit dan ze ontworpen zijn. Daar helpt geen lieve moederen aan. Maar Meewind 171 maakte het wel heel bont. Praktisch niets van wat beloofd was, voltrok zich daadwerkelijk.
We zouden onder de Maas door-fietsen naar Pernis en Poortugaal. Mooi niet. Er was een teaparty voorzien in de tuin van het kasteel van Rhoon. Forget it. We zouden het quarantainestation op de Hey-plaat bezoeken en naar Katendrecht varen en ook dat feest ging niet door. Nu zou je denken: opstand, geld terug, woede, huilie-huilie. Niets van dat alles. Zo werkt het psychologisch niet. De mensen hebben het leuk, ze zijn vergeten wat ze door de neus geboord wordt, dus niet zeuren.
Voor de pathologische tochtenmaker ligt dat anders. Waarom zou die zich blijven inspannen om zijn pedalettes mee te voeren naar plaatsen die ze gezien moeten hebben, als hij daar niet met ze aankomt. Dan is hij een wanpresteerder, een charlatan, een nietsnut. Maar dan gaan we toch een ander keertje naar Rhoon en Poortugaal? Die kans is niet groot. Er gaan soms jaren voorbij, waarin Meewind de regio-Rotterdam links laat liggen.
Om 10.19 zou de Intercity Direct in Rotterdam aankomen. Maar dat werd veel later. Dat kwam door ‘aanrijding met persoon’ in Leiden. Daar komt de Intercity Direct helemaal niet, maar die dingen werken door op andere trajecten. Men moest omrijden over Utrecht.
De gereserveerde fietsen stonden niet klaar bij ‘Centrum Bikes’ aan de Schiedamsedijk, die niet naar Schiedam leidt maar de Erasmusbrug op. We moesten van de dijk af en achterom. Daar lagen – in een loods – bergen fietsen die jaren niet gebruikt waren. Alle banden moesten nog worden opgepompt. Sommigen zo hard dat later op de dag de voorband van de knappe Patricia met een enorme knal – iedereen dacht direct aan een aanslag – ontplofte. Patricia zelf zat iets verderop te snacken, maar het stadhuis en de Grote Kerk van Schiedam waren zwaar beschadigd en moesten worden ontruimd.
Terug naar het begin. We gingen dus veel te laat op pad. Na een paar honderd meter merkte Joost dat op haar fiets niet te fietsen viel. Broer Nico nam de rest van de groep mee – sloeg Park aan de Maas en het historische Delfshaven over – om tijd in te halen, want Jack Kerklaan wachtte in Schiedam om zijn ‘Loopuyt-act’ te kunnen volvoeren. Ik ging met Joost een nieuwe fiets halen. We pakten de metro om de groep in te halen, wat bijna lukte.
Bij Jack wilde veel vrouwen eerst plassen en koffie. Het eerst kon op een toilet in aanbouw, het tweede moest wachten. Eerst moesten we aan de drygin van Loopuyt, 45,1%. Deze gin dronk je met tonic en scheppen ijs. Jack, gekleed als mafiabaas tijdens de drooglegging, oversized pak en pet, brede strepen en enorme revers, nam ons mee terug in ruimte en tijd. Hij opende steeds – het leek wel onderduik – nieuwe verborgen boksarena’s, gokpaleizen en clandestiene bars en bracht de met steenkool gestookte jeneverbranderijen van ‘zwart Nazareth’ tot leven. Niemand is verbaal vermeteler dan hij: woordenwaterval, taalacrobaat, tongvirtuoos, zelfs Jules Deelder heeft hier het nakijken.
Maar waar bleef, het liep naar tweeën, de ochtendkoffie? De eerste zaak was dicht, de tweede had alleen chocola, dus werd het de drinkwinkel van Lucas op de markt. Die schonk ook gehaktballen, kroketten, ossenworst en geitenkaas. En toen klapte de band. Jack wist een fietsenmaker die de schade voor € 35 binnen drie kwartier herstelde. Was er nog tijd voor de Beneluxtunnel, Pernis, Poortugaal en Rhoon? Nee, het liep naar drieën.
We fietsten naar het Schiedamse Hoofd en wachtten op de waterboot van 15.45 uur naar Heyplaat. Die kwam niet. We belden met De Waterboot en die kon ons om half vijf komen halen. Dat duurde te lang en had geen zin, want de andere boot vertrok om tien voor half vijf vanaf de Heyplaat naar Rotterdam. Dat werd fietsen.
Eerst weer door de vee- en fruithavens, toen over de Franselaan, langs Het Kasteel van Sparta, langs de Schie, langs het vroegere café van Nico, hij haakte hier af, door Oud-Delfshaven, over de Westzeedijk en door het Park aan de Maas, waar we elkaar kwijtraakten en toen maar terug naar de fietsenboer, die de rekening van de klapband maar voor een deel wilde betalen. Hadden we maar een verzekering moeten nemen. Omdat hij te oude banden te ver had opgepompt. Je moet maar durven.
We pilzen en wijnen af in de overvolle Wipper de Wip. Vrijdagavond. Patricia en Hilde trakteren. Een deel van de groep wil door naar Amsterdam. Daar gingen de deuren niet open. Men moest de hele trein door, op zoek naar de enige deur die het wel deed. Patricia, Jan en Rogeria bleven achter. Rogeria wilde Surinaams eten. Jan dacht dat zijn broer wel bij De Schouw zou zitten. Niet dus. Patricia moest gaan mantelzorgen in Braboland.
Meewind 171 op 16.08.2019 naar Rotter- en Schiedam
Met: Hilde, Marja, Joost, Alice, Patricia, Rogeria, Nico, Jack & Jan
Route: Marconiplein, Lee Towers, Merwehaven, Plantage, Schiedam-Centrum, Schiedamse Hoofd, Franselaan, Spangen, Oud-Delfshaven, Schiehaven, Parkhaven, Rotterdam-Centrum.