Naar Dwingelderveld, Holtingerzand en Kale Heide
Meewind 184 behoort tot de kleddernatste van onze fietstochten. Je kon ons na afloop uitwringen. Dat kwam omdat dit keer niet gebeurde wat meestal het geval is, namelijk dat buitjes bijna weer voorbij zijn direct nadat iedereen zich in zijn regenpak heeft gewurmd. In Drenthe blééf het drenzen. Eindeloos zeurde de regen voort. De eerste dag viel het mee, de tweede dag werd het erger en de derde dag hield het niet meer op.
Natuurlijk is de ene regenbui de andere niet. Zo zwemfietsten wij met Meewind 10 de volgelopen Rotterdamse koopgoot uit, stonden wij tijdens de slagregens in de Ugchelse bossen (MW 22) tot ons middel in de modder en vulden wij na de stortbuien op de Bussumerheide (MW 70) onze fietsbroeken met oude kranten, terwijl wij onze treinkaartjes moesten föhnen voor ze geknipt konden worden. Het kan altijd erger.
Dag 1
Hein voerde Francine, Rogeria en Jan in zijn comfortabele Franse bolide over de
Veluwe, terwijl Han - die graag alleen en met open kap zijn Jaguar bestuurt - bij aankomst in Ruinen ontdekte dat zijn koffer nog thuis stond. Gelukkig heeft elk Drents dorp onderbroeken, tandenborstels en regenponcho’s. Na de koffie op het
terras van hotel Kuik aan de Ruinense Brink bestijgen we de puike karretjes van Rijber Rijwielen uit Dwingeloo. Via Engeland en het bezoekerscentrum van Natuur-monumenten in Benderse bereiken wij de Dwingeloosche Heide, zo gul voorzien
van venen, vennen en plassen. Wij inspecteren de radiotelescoop en rijden dan langs de Davidsplassen en door het Dwingelderzand naar Dwingeloo. Op het terras van
Grand Hotel De Brink zijn de spekpannenkoeken dik in orde. Rogeria fotografeert
een vrij lelijke muziektent en vervolgens fietsen wij via esdorp Lhee terug naar de grote, stille heide. Dit keer fietsen we over de Oude Hoogeveense Dijk, die geen
dijk meer is, maar deels uit houten vlonders bestaat, naar ons tweede lieflijke esdorp:
Kraloo. Over Anholt en het Cramerpad naar Gijsselte. Han en Jan hebben genoeg gefietst en keren terug naar Ruinen. Hein rijdt met Rogeria en Francine verder over een fraai meanderend pad door de boswachterij Ruinen. ’s Avonds is er een spot-goedkoop driegangenmenu met kippendijen in de hoofdrol en een milde Merlot
als spoelmiddel. Daarna begeven wij ons per traplift naar onze hotelkamers.
Dag 2
Patricia had de eerste dag een crematie en Robert een vriend uit Seattle. Zij voegen zich nu ook bij ons. Na Gijsselte wil de cyclomens ook Havelte en Uffelte. Eerst fietsen we naar Ansen, alweer zo’n deksels esdorp. Bij de Rheebruggen moeten de regenpakken aan. De met de hand bediende brug over de Drentse Hoofdvaart laat een jacht door, maar daarna steken we vanuit Uffelte door naar Havelte. Zaak is nu om een lunchplek te vinden, voordat het echt gaat hozen. Dat lukt, maar op het nippertje, want Hartenlust is gesloten en dan blijft alleen ’t Knooppunt over. We mogen aan de stamtafel. Als het weer even droog lijkt, krijgen we trek in hunebedden, dus rijden we over de Helomaweg noordwaarts. Vaders springen met babies op de buik van de ene grafsteen naar de andere. We rijden verder. Jan wil koste wat kost het oerlandschap Holtingerveld op en staat al snel tot zijn enkels in de modder. Han heeft niet gezien dat hij afsloeg en is iets verderop in een kazerne verzeild geraakt. We rijden terug langs de hunebedden op zoek naar een oude Duitse startbaan uit WOII. Maar de weg daar naar toe is geblokkeerd. Wel krijgen we bij De Doeze een aanwijzing over de plaats waar vroeger vijfhonderd gemengd gehuwde Joodse gevangenen in een barakkenkamp opgesloten zaten. Via de Havelterberg, het Uffelterzand en de Uffelter Made, lees: open boerenland,rijden we terug naar Ruinen. Daar is het feest. Er staan stalletjes, er is amateurtoneel en een deel van Meewind zet het op een dansen. Maar dan hebben we al een varkenssteak gegeten met kapot gekookt witlof op smaak gebracht door heerlijke, door Robert, aangeboden wijnen. Robert was jarig op dag 1 (82) en had dat kunnen verwzijgen maar zijn gulle vriendschap verhinderde dat.
Dag 3
Krachtens de opwekking ‘Ga liever naar Diever’rijden we na ontbijt en uitcheck in drie auto’s achter elkaar naar Diever, beroemd om de Shakespearevertolkingen en om het rijwielparadijs van Iljitsj Kleijberg. En beetje Dieverder of Dieverse rijdt op een fietsj van Iljitsj. Omdat wij inmiddels geen es of brink meer kunnen zien, rijden
we onmiddellijk en plompverloren over het Dieverzand de boswachterij Smilde in.
We zijn nu in Nationaal Park Het Drents-Friese Wold, een bosgebied op de grens
van Drenthe en Friesland, dat over een eigen wolf beschikt, die het te nat vond om Meewind te woord te staan. Via Hoekenbrink en het buurtschap Oude Willem bereiken we de boswachterij Appelscha. Daar ligt het Aekingerzand, dat ook bekend staat als de Kale Duinen. Er zijn zandverstuivingen en een uitkijktoren (tot Assen), ook broedt hier de tapuit, klopt hier de zwarte specht en jaagt hier de grauwe klauwier. Langs het ven Greenspoele (met heidekartelblad en vleesetende zonne-dauw), over Wateren en het Doldersummer- en Wapserveld (met enorme schaaps-kudde) haasten wij ons naar Doldersum voor een verlaat ‘twaalfuurtje’bij mevrouw Sanne van Grenzeloos. Door een deprimerende druilregen spoeden wij ons via een kaarsrecht bospad en langs een onderduikershol terug naar Diever. Iljitsj fotografeert de fietsgroep in kleurrijke regenuitmonstering, maar daarna keren we – als het moet via Onna, Muggenbeet en Zwolsche Hoek – terug naar Welling, waar Hein wegschiet, Han opduikt, Robert een klasgenootje ontwaart, Francine haar Tom in de armen sluit en Rogeria met uw verlsaggever een glaasje optilt.
Routes
Dag 1: Ruinen, Benderse, Dwingelderveld, Dwingeloo, Lhee, Kraloo, Anholt, Gijsselte (25 km).
Dag 2: Ruinen, Ansen, Uffelte, Havelte, Holtingerzand, Havelterberg, Uffelterzand, Havelterbrug, Uffelter Made (27 km).
Dag 3: Diever, Oude Willem, Aekingerzand, Wateren, Doldersummerveld, Doldersum, Wapserzand, Berkenheuvel (23 km).
Totaal: 75 km.
Deelnemers: Hein Warnaar, Francine Stoffels, Han de Vries, Patricia van Mierlo, Robert Kuiper, Rogeria Burgers en Jan Haasbroek