Op 21 t/m 24 augustus 2023 naar Genk, Hoge Kempen, Maasvallei, Jekerdal en Maastricht.
De derde en finale zomermeerwind van 2023 ging niet naar Uffelte, Oele of Wiene, maar naar de Belgische Hoge Kempen en het aanpalende Limburgse Mergelland.
Het ongewone arrangement van Goedverblijf.nl voorzag in vier dagen fietsplezier, drie overnachtingen, twee hotels en één drie gangendiner. De eerste twee dagen
reden we op fietsen met zeven versnellingen van fietsparadijslimburg.be rond het
M Hotel in Genk. De laatste twee dagen trapten we op fietsen zonder versnellingen
van Aon de stasie (Limburgs voor Aan het station) rond het NH Hotel in Maastricht-
Randwyck. Het M Hotel in Genk was kort geleden nog een NH Hotel, maar het NH
Hotel in Mestreech zal never nooit een M Hotel worden. Genk staat bekend om zijn autovrije winkelstraten, drie shoppingcentra, een infopunt, een blote billentheater, een zonnewijzerpark en de oude mijngebieden Waterschei, Winterslag en Zwartberg. Bij de sluting van de laatste mijn in 1966 braken er opstanden uit en vielen er doden. Meedogenloos lieten de rijkswachten van de B.O.B. hun matrakken toen neerdalen
op de lijven van de kompels die vochten voor het behoud van hun broodwinning.
Dag een, maandag 21 augustus
Niet bij het hotel hadden we afgesproken, maar bij het fietsuitgiftepunt van het Fiets-
paradijs in domein Bokrijk. Vanaf Amsterdam over de A2 en bij knooppunt Kerens-heide, iets voorbij Sittard, nog een stukje over de E314 richting Leuven, tot afslag 31, zo gepiept. Na koffie op het terras van het Koetshuis en een rondje om het kasteel
rijden we naar de Herkenrodevijvers. Daar fietsen we dwars door de vijvers. Het fiets-
pad is zodanig (diep) aangelegd dat het water tot aan je lippen komt en je op oog-hoogte bent met de familie Eend. Over de Molenheide en Oud-Winterslag fietsen
we naar C-Mine. Daar herleeft het mijnverleden en lunch je tussen de karakteristieke schachtbokken: de hoge torenconstructies die toegang gaven tot de mijnschachten.
Bij het hotel zit – verrassing – mijn tweelingbroer Nico. We eten ’s avonds buiten
met uitzicht op het Molenvijverpark.
Dag twee, dinsdag 22 augustus
Vandaag verkennen we het Nationaal Park Hoge Kempen. Fietsen worden uitgeleverd in Domein Kattevennen, tussen een minigolf en een planetarium. Nico komt niet op-dagen. Zijn auto laat het afweten. Startkabels helpen niet, de Toyotagarage moet er aan te pas komen. Uren zit hij, ocherm, te wachten. Wij bestellen een e-bike voor hem, zodat hij ons kan inhalen, maar het duurt allemaal te lang, dus neemt Patricia Niek’s e-bike maar en dat bevalt haar prima. Door de bossen van de Hoge Kempen
slingeren we naar Station As, ooit beginstation van de kolentreinen. Nu staan er nog wat oude rijtuigen en een uitkijktoren, die moet lijken op een toren waarmee vroeger naar steenkool werd geboord. We lunchen iets later op het terras van de Cegeka Arena, ook bekend als Thyl Gheyselinckstadion (Herman weet alles van deze contro-versiële ‘mijnsluiter’), Fenix Stadion of Luminus Arena. Hier voetbalt de Koninklijke Racing Club Genk. Daarna rijden we over het Thorpark, het voormalige mijnterrein van Waterschei, tegenwoordig een technologiepark. Langs Terril Winterslag, een hoge mijnsteenberg keren we terug naar het centrum van Genk. Met onze auto’s
rijden we naar het volgende hotel in Maastricht.
Dag drie, woensdag 23 augustus
De derde dag krijgen het Maas- en Jekerdal een stevige beurt. Op het stationsplein huren we Cortinafietsen. We steken de Maas over via de Hoge Brug en rijden door het Faliezusterspark en langs de vroegere Tapijnkazerne (waar ik in ‘63 opkwam voor miliataire dienst), nu een ‘Learning Space’ van de universiteit. De Pietersberg laten we, net als de Jeker, links liggen. Ook voor Chateau Neercanne, waar Meewind 141 ooit de lunch genoot, is het nu te hoog en te warm. Martijn neemt er wel wat foto’s. Langs het Albertkanaal fietsten we, ondanks tegenwind en terugtrapremmen, sneller dan de boten op het kanaal. Bij de sluis van Lanaye worden – helaas pindakaas – alleen de boten geschut, niet onze fietsen. Iets verderop nemen we het veertje naar Eijsden. Alle terrassen zitten stampvol, want de zon schijnt. Dan maar binnen eten. Terug langs de Maas, over Oost-Maarland en langs de Fun Valley naar Heugem en ons hotel in Maastricht-Randwijck. ’s Avonds uitstekend dineren op het terras van bistro ’t Wycker Cabinet aan de Wyker Brugstraat, waar de Trapjes op chardonnay tracteren en Martijn op een mooie rooie rakker, terwijl Jan S, zichzelf overgiet met een fraaie rosé. Zonder licht fietsen we in het donker door een tunneltje terug naar
de parkeergarage onder het hotel.
Dag vier, donderdag 24 augustus
Meewind 186 eindigde niet, maar brokkelde af. Het rondje Maastricht wordt niet voltooid. Borgharen (bekend van de overstromingen), Amby, Bemelen en Gronsveld worden niet gehaald. Voor het hele land is code geel afgegeven en dat rijdt niet fijn met fietsenrekken achter op de auto. Dus zwaaien we Jan & Sjerry al bij het hotel uit. We zijn nu nog met 9. Over de St. Servaasbrug en de Markt rijden we naar het Sphinxkwartier dat herinnert aan een roemrucht industrieel verleden vol tegels, ser-viesgoed en toiletpotten. Rond het Sphinxcour moet een nieuwe culturele hotspot ontstaan, maar er is nog weinig aan, veel is gesloten en het weer werkt ook niet mee.
Terug in de stad worden we uitgenodigd om de synagoge te bekijken. Als we daarna
ook nog weer een Kruisherenkerk annex hotel binnengaan is het voor Tonja en Mar-tijn mooi geweest. Nog 7. Na de koffie bij De Tribunal moeten Jan & Brigitte naar een maquette over de verovering van Maastricht door de Franse Zonnekoning. We zijn nog met vijf. Herman wil ook wel met Dorien en Marijke op huis aan. Om half een staan Patricia en ik voor het station van Maastricht. Wat te doen? We eten een hapje bij Grand Hotel de l’ Empereur. Daarna nemen we - het was puur toeval - dezelfde taxi die Jan en Brigitte wat eerder pakten en dat leverde kostelijke roddels op. Zo hadden ze een hele leuke gids gehad (ik?) en bleek het museum dat Jan Trap wilde bezoeken heel ergens anders te zijn dan gedacht, namelijk in een bibliotheek aan de Boulevard Céramique.
Toegiftje
Om tien voor drie zitten we in het boemeltje naar Luik. De vurige stad ligt al jaren
overhoop door de aanleg van kilometers nieuwe tramrails. Het schiet maar niet op,
je kunt nergens meer lopen, overal hekken en modder. Toch moet iedereen naar Luik.
Voor de trésor van de St.Paulkathedraal met de reliek van Karel de Stoute, voor het station Guilemins met de monumentale overkapping van Calatrava, het uitzonderlijke erfgoedhotel Van der Valk Sélys en voor het monument van de intergeallieerden naast de door grafitti toegetakelde Heilig-Hartkerk, waar de mis nog gecelebreerd wordt. We maken ook nog een suf boottochtje over de Maas, maar dan is het uit met de pret. Langs de Vesder rijden we per auto over Chaudfontaine naar het vervallen Verviers, om door de Voerstreek en het Limburgse heuvelland – Aubel, Teuven, Slenaken en Gulpen – terug te keren naar Heerlen NS en Amsterdam.
Toekomst Meewind
Als elke toekomst is ook die van Meewind ongewis. De wonderlijkste geruchten
doen er de ronde over. Alle nog levende Meewinders zouden hun laatste Meewind
in de zomer van 2024 vieren in een desolate vakantiekolonie op het Duitse Oostzee-eiland Rügen. Volgens een andere mare schakelt het stokoude fietsgezelschap
over op dagelijkse tochten met opgevoerde fatbikes. Francine zou al vrolijke hel-
men aan het breien zijn. Hardnekkig is ook het praatje dat ergens testamentair of contractueel is vastgelegd dat Meewind expireert na precies 20 jaar. Dit zou bete-kenen dat Meewind 200 in 2025 verreden wordt. Net als Meewind 1, op 2 maart,
door besneeuwde zandverstuivingen rond Amersfoort, en met slechts één pedaleur, namelijk Mr Meewind zelf, de wandelstok stevig in de hockeyklem, de leesbril
over de zonnebril, zijn deux pièces eerlijk verdeeld over beide fietstassen. Hoe dan
ook, Meewind zal afglijden tot een fenomeen, waarop je geen recht meer hebt, of
staat kunt maken. Alles wordt kleiner en intiemer. Langzamer, minder vaak, minder ver en onder steeds extremere klimatologische condities. Als we na 2030 nog fietsen zal dat bloot zijn, onder zuidwesters, met houten fietsen op vegan banden.
Met: Dorien & Marijke, Tonja & Martijn, Jan & Brigitte, Jan & Sjerry, Jan & Patricia,
Herman en Nico (van Jan), dus zes vrouwen en zes mannen.
De Routes:
Dag 1
Genk-Bokrijk, Moleneinde, Oud-Winterslag, C-Mine, Boxbergheide (21 km).
Dag 2
Genk-Kattevennen, Nationaal Park Hoge Kempen, Station As, Thorpark Waterschei,
Winterslag, Molenvijverpark (31 km).
Dag 3
Maastricht-Wyck, Hoge Brug, Tapijn Learning Spaces, Jekerpark, Kanne, Albert-kanaal, Lanaye, Eijsden, Oost-Maarland, Heugem, Maastricht-Randwijck (24 km).
Dag 4
Maastricht-Randwyck, Wyck, Markt, Sphinxcour, Synagoge, Kruisherenkerk,
Kommelkwartier, De Tribunal, Vrijthof, Stokstraat, Maastricht NS (9 km).
Dit verslag verluchtigd met fraaie foto’s valt vanaf 29 augustus ook te lezen via www.cafewelling.nl.